Ik heb een tijdje niet geschreven. Na de euforie van de verhuizing was het ineens alsof alle energie uit mijn lichaam gezogen werd. Niet door het vele klussen, maar doordat God het blijkbaar tijd vond dat er wat aan mij geklust zou worden. Leugens die ik al jaren (bewust of onbewust) als een last met mij meedraag, moesten naar de oppervlakte komen en opgeruimd worden. Dat gaat gepaard met de nodige tranen, moeheid, frustratie en pijn. Ik voel(de) mij een groot deel van de tijd een slappe dweil. Dat is niet zo leuk om over te schrijven, en bovendien niet erg inspirerend voor de lezer.

En toch, misschien is het juist nu goed dat ik schrijf. En toegeef dat het niet zo lekker gaat. Want dat horen we niet zo vaak van elkaar. Maar wat kan het bevrijdend zijn om het gewoon wel te delen, en erachter te komen dat we niet alleen zijn in onze struggles, want dat zijn we niet. In ons Huis van gebed proberen we transparant te zijn over de dingen die ons bezighouden, ook als dat niet zo mooi en fijn is allemaal. En waar we achter komen is dat het een Feest van Herkenning wordt als we dit doen. We ontdekken dat het oké is om het niet allemaal op een rijtje te hebben, we bemoedigen elkaar met de dingen die we al worstelend hebben geleerd en we leggen onze lasten af bij God, die er vreugde voor in de plaats geeft.

Dat brengt me bij de tweede reden waarom ik schrijf: vreugde. Door deze dweilperiode heen heb ik (her)ontdekt dat mijn vreugde niet afhankelijk is van mijn omstandigheden. Een held uit mijn studententijd, John Piper*, die afgelopen week in Nederland was, herinnerde mij aan het idee van Christenhedonisme. We zijn geschapen met een verlangen naar vreugde, naar geluk, en in God alleen wordt dat verlangen werkelijk vervuld. Het probleem van de mens is niet dat hij geluk zoekt, maar dat hij veel te snel tevreden is. We zijn geroepen tot Vreugde met de hoofdletter V. En juist wanneer het minder goed gaat, wanneer het leven weinig te bieden heeft, val je hierop terug. In donkere tijden schijnt Gods licht helderder. Zoals Psalm 112:4 zegt: Hij straalt voor de oprechten als licht in het duister, genadig, liefdevol en rechtvaardig. Of in een andere vertaling: Voor de oprechten gaat het Licht in de duisternis op, genadig, barmhartig en rechtvaardig. Het Licht. Jezus.

Paulus zegt: Als wij alleen voor dit leven op Christus hopen, zijn wij de beklagenswaardigste mensen die er zijn (1 Kor. 15:19). Ik herken dit in zekere mate als ik om me heen kijk in het Huis van gebed. Wat voelen we ons soms een hoopje ellende met elkaar. Iedereen gaat door van alles heen. Het is soms echt niet makkelijk om Jezus te volgen. Het kost je letterlijk alles (vgl. Lk. 9:23-24). Maar Paulus zegt ook: alles [wat deze wereld te bieden heeft] beschouw ik als verlies. Het kennen van Jezus, mijn Heer, overtreft immers alles (Fil. 3:8). Er is een Vreugde in Hem die de omstandigheden van het leven overstijgt. Wie door moeilijkheden heen gaat, en zijn toevlucht zoekt bij God, wordt hierin verankerd. Je gaat steeds meer ontdekken dat onze lichte verdrukking, die van korte duur is, in ons een allesovertreffend eeuwig gewicht van heerlijkheid teweeg brengt (2 Kor. 4:16). Te midden van de struggles zijn er geregeld momenten dat ik iets mag proeven van die heerlijkheid. De heerlijkheid van het kennen van Jezus. Dan roept alles in mij: ‘U bent het ZO waard!’ Dan kan ik alleen maar dankbaar zijn, zelfs voor die moeilijke dingen, omdat ze mijn wortels dieper verankeren in Hem.

Oh soul are you weary and troubled?
No light in the darkness you see?
There’s light for a look at the Savior
And life more abundant and free

Turn your eyes upon Jesus
Look full in his wonderful face
And the things of earth
Will grow strangely dim
In the light of his glory and grace

 

*zijn boeken en preken kan ik van harte aanbevelen; zie www.desiringgod.org.

[Phillian is coördinator van Bonfire Huis van gebed en deelt hier haar verhaal.]