Ik had dit blog bijna niet geschreven. Ik zat vol negatieve gedachten: mijn ideeën zijn vast niets waard, totaal onherkenbaar voor anderen en mikpunt van hoon. Ik ben vast de enige die worstelt.
Tegelijkertijd wist ik dat deze gevoelens precies raakten aan waar ik het over wilde hebben. Hierdoor heb ik mij er uiteindelijk overheen weten te zetten, gelukkig. Dus hier komt het.
In dit quarantainetijdperk vallen we met z’n allen massaal terug op het digitale leven. Social media waren nog nooit zo belangrijk als nu. Het is een uitkomst, maar natuurlijk verre van ideaal. Je kunt elkaar geen echte knuffel geven. Hoewel je in contact bent, ben je ergens toch alleen. En (mede) hierdoor wordt alles heel zwart-wit: er is weinig ruimte voor nuance. Je wordt geliked of je wordt niet geliked. Je appje wordt beantwoord of genegeerd.
Soms lijkt het wel een populariteitsstrijd, net als vroeger op school. Word ik wel leuk gevonden? Krijg ik wel voldoende aandacht? Iets simpels als duimpjes en hartjes kan beïnvloeden hoe je over jezelf denkt. Achteloos geplaatste opmerkingen (van jezelf of van anderen) kunnen een eigen leven gaan leiden in je gedachten, en je naar beneden halen. Je kunt verslaafd raken aan het applaus van anderen… Niet dat social media die dingen veroorzaken, maar ze kunnen je wel (pijnlijk) confronteren met waar je diep van binnen naar verlangt, of juist bang voor bent.
Het deed me denken aan dat bekende prentenboek van Max Lucado, “Sterren en stippen”. Kort gezegd: in een zeker dorp beplakt iedereen elkaar met stippen (als ze je niet leuk vinden) of sterren (als ze je wel leuk vinden), maar er is één meisje bij wie ze niet blijven plakken. Zij heeft ontdekt dat haar Maker haar geweldig vindt, en dat is het enige wat nog voor haar telt. Ze is gelukkig en heeft geen last van de beoordelingen van haar dorpsgenoten. Een prachtig beeld van hoe we als kinderen van God rust mogen hebben over onze identiteit en waarde, door te ontdekken hoe Hij naar ons kijkt.
Ook al is de theorie van deze les mij meer dan bekend, in de praktijk ben ik er nog niet altijd. Dan wil ik gewoon dat mensen me leuk vinden en vermijd ik liever het risico dat het (impliciete) tegenovergestelde blijkt, door op de vlakte te blijven. Of ik kies voor dapper, dus kwetsbaar, en wordt dan ook gewoon gekwetst als de (expliciete) goedkeuring niet komt. Eigenlijk ben ik dan voor mezelf op zoek naar sterren en als de dood voor stippen. En omdat ik dat voor mijzelf duidt als trots, vraag ik mij vervolgens af of ik überhaupt nog iets van mezelf moet laten zien. Kortom: een vicieuze cirkel waarvan ik zelf in het centrum sta.
En dat is nou net het probleem, ík vorm het centrum van mijn eigen gedachten. Ik ben bezig mezelf (door de ogen van anderen) positief dan wel negatief te beoordelen, mezelf aan het afmeten aan een zelfopgelegde lat. De enige manier om die cirkel te doorbreken, is door niet meer met mijzelf bezig te zijn. De beste manier om niet met mijzelf bezig te zijn, is door met Jezus bezig te zijn.
Ten eerste omdat Hij veel (en veel en veel…) mooier, interessanter en ontzagwekkender is dan ik. Ten tweede omdat ik mijzelf niet kan veranderen, maar wordt veranderd naar zijn beeld als ik naar Hem kijk (2 Kor. 3:18). Ten derde omdat Hij altijd blij is om mij te zien en te horen (Hgl. 2:14). Ten vierde omdat Hij de waarheid spreekt over wie ik ben in Hem: geheiligd, gereinigd, gerechtvaardigd, op grond van zijn werk, niet het mijne (1 Kor. 6:11). Ten vijfde omdat Hij in mij liefde aanwakkert voor anderen, waardoor ik mijn gaven en talenten wil inzetten om hen te dienen, in plaats van om er mijn eigen ego mee op te krikken.
Die woorden ‘gaven’ en ‘talenten’ zijn trouwens ook een eye opener voor me geweest. Beide woorden komen rechtstreeks uit de Bijbel (denk aan ‘genadegaven’ en de gelijkenis van de talenten) en maken duidelijk dat ik niets heb om trots op te zijn, want al het goede dat uit mij zou kunnen voortkomen, is mij gegeven. Wat hebt u dat u niet hebt ontvangen? En als u het ontvangen hebt, waarom schept u dan op alsof u het niet ontvangen hebt? (1 Kor. 4:7).
De waarheid maakt vrij! De waarheid is: er is geen lat waar je aan hoeft te voldoen, want die heeft Jezus weggenomen. De waarheid is: je hoeft geen goedkeuring van mensen te ontvangen, want God heeft jou goedgekeurd. De waarheid is dat je gezegend bent met mogelijkheden om anderen te zegenen en geroepen om daarmee te handelen (i.t.t. ze uit angst te begraven).
Dus, als je de hierboven beschreven worstelingen herkent, laat me je aanmoedigen om contact te zoeken met je Maker. Om de benodigde immuniteit op te bouwen (hihi) tegen sterren, stippen, duimpjes en hartjes, en zijn Licht te weerkaatsen, want daartoe ben je bestemd.
Phillian
Bonfire Huis van gebed
